RPG

Ryan zatrzymał szybko brata ręką, zanim ten zdążył wystawić głowę.Jak dalej będziemy tak lekkomyślni to średnia wieku w Askalonie raptownie spadnie-pokiwał głową z politowaniem. Delikatnie nasunął na oczy swoje bojowe okulary bojowe, palcem wskazującym przełączając mały pstryczek włączający termowizję. Rozległo się prawie niesłyszalne buczenie urządzenia, a świat nagle zmienił barwy. Żołnierz zagryzł wargi i chwycił mocniej broń.

Cholera! Gdyby to była maszyna albo jakaś żywa istota, widziałbym jakiekolwiek ciepło. Czyżby nowa odmiana tych truposzy? Oczy Ryana, skryte za goglami, rozszerzyły się ze strachu. Wiedział, że zrobi hałas, ale nie mógł ryzykować zbyt bliskiego kontaktu z paskudstwem, którego nie znał. Bracie! ryknął Napie...!!! dalsze słowa zagłuszone zostały serią z jego karabinu wycelowaną w boks, prosto w miejsce skąd dochodził szloch... Mimo to Cassidy zrozumiał..

Bracia otworzyli ogień, dosłownie szatkując z bliskiej odległości cieniutkie ścianki boksu biurowego. Zdziwienie odmalowało się na ich twarzach, choć jedynie na ułamek sekundy, gdy boks dosłownie eksplodował z głośnym hukiem, rzucając obu długie metry w głąb biura. Cassidy wpadł do innego boksu, przebijając ściankę, Ryan zaś został ciśnięty wzdłuż korytarza między stanowiskami pracy. Jedynie fakt, że nie weszli do środka, uratował ich życie. Po kilku dopiero chwilach odzyskali przytomność, jednak w uszach wciąż słyszeli dzwonienie. Gdy Cassidy wstał, zauważył coś jakby sylwetkę postaci, która zerwała się gdy na nią spojrzał i rzuciła się do klatki schodowej i w górę. Rzucony pod okna Ryan zdołał jedynie zauważyć, że w oddali, jakiś kilometr od budynku, zaczynali wychodzić z budynków pojedynczy zakażeni. Zmierzchało.

Bracie? nic Ci nie jest? zapytał podbiegając lekko kulawym truchtem do Cassidiego. Zakażeni wyłażą na zewnątrz. Zamelduj to i to co się stało. Pewnie słyszeli wybuch. Trzeba ich upewnić, że żyjemy. Ja jestem w pogotowiu
Najwyraźniej Ryan nie zauważył tego co Cassidy.
Sam to zrób ja dorwę tego dowcipnisia, który się na nas czaił. Tam, na górę! Kończąc zdanie, wstał, przeskoczył przez resztki boksu i rzucił się w pogoń.