RPG

Storren spojrzał na Otto, po czym jego twarz wykrzywił szyderczy uśmiech.
Zwierzoludzie powiadasz? Wyborne! Chodź, pokażę Ci Twoich zwierzoludzi! Haha!. Po czym chwycił toporek i ruszył w głąb lasu. Na odchodne powiedział jeszcze do Bruna:
Bruno, przyjacielu! Chwyć no swoją rusznicę! Kto wie, czy nie szykuje się późna kolacja!

- Arghhh!! - warknął nadal zaspany Dieter - czy tu już nie ma żadnych świętości - wymamrotał zmieszany. Podnosząc się z ziemi chwycił leżącą obok broń i zamglonym wzrokiem spojrzał na swoją torbę. Kiedy wreszcie dotarły do niego rozchodzący się ryk twarz mu zamarłą, a dłoń zacisnęła się na trzymanej broni. Szybko spojrzał po kompanach. Krasnolud ewidentnie chciał walczyć, a rzemieślnik aż dziwne, że jeszcze nie uciekał.

- Lutnia, garnek... trochę dużo na bieganie. - mruknął pod nosem i szybko chwycił wolną ręką za jedną z leżących obok gałęzi i przyłożył ją do ognia. Po czym odwrócił głowę w stronę hałasu. - Panowie, po ciemku nie ma co iść, a i ogień może wypłoszy bydle, jeżeli to tylko wilki.

Mechanika:
obserwacja, nasłuchiwanie, ocena ile tego i co to. ewentualne rzucenie płonącej gałęzi w tamtą stronę jeżeli obiekcji nie będzie.

- strzelaj na brodę Grunginiego! Jedzenie nam ucieka!

Nie zastanawiając się wiele Otto wbił pochodnię w ziemię, chwycił strzałę, napiął łuk i oddał strzał w stronę jelenia. Pochodnia i ognisko dawały mu wystarczającą ilość światła, żeby widzieć jelenia, jednak była noc, dźwięki z lasu nie pomagały się skupić.

- Raz się żyje. No to siup! - mruknął pod nosem i zwolnił cięciwę. Strzała pomknęła w kierunku jelenia.

Test na umiejętności strzeleckie

Dieter widząc sytuację w całej swojej okazałości, okrutnie wybuchł śmiechem. Wrzucił gałąź do ogniska, upuścił broń i zaczął klaskać.

- Doskonałe! - otarł kącik oka - Otto, Bruno brońcie naszego honoru!

Bruno z duma spojrzał na efekt swojego strzału.
- W pełnym ruchu, niesprzyjających warunkach atmosferycznych i do tego z biegającym motłochem - rzekł z satysfakcją w głosie - naprawdę nienajgorzej.
- Mości krasnoludzie z jednego udźca raczej wiele już się zrobić nie da, ale reszta zdaje się jest jeszcze w dosyć dobrym stanie. Potrzebujesz pomocy w rozparcelowaniu tego byczka?

Bruno wolnym krokiem wraca do ogniska w międzyczasie przeładowując rusznicę.

- Nic nie zrobiłeś, nic nie zrobiłeś, taki raban na cały las zrobił tą pukawką, że całe świństwo z okolicznych lasów się tutaj zleci! - prawie wrzeszczał Otto rozcierając swoje obite, kościste plecy. Chwycił pochodnię w jedną rękę, w drugą łuk i podszedł ostrożnie do jelenia.

Oglądając go z bezpiecznej odległości, bo zwierze jeszcze wierzgało i ryło porożem ziemię.
- Szkoda że nie wiem za dużo o zwierzętach, jednak ten jeleń wygląda podejrzanie.

Słysząc brzdęki lutni za sobą zaczął gorączkowo masować swoje skronie, specjalnie pokazując poirytowanie innym.

- Ja wiem że przy tym cyrku dźwięki lutni, w środku nocy na pewno nie zrobią już różnicy, ale może na chwilę byśmy się uciszyli i posłuchali czy to był jedyny jeleń w okolicy, czy coś innego, nie wiem, na przykład nie polowało na niego. O ile wiem jelenie to nie nietoperze, nie latają w nocy po lesie. - rzekł dość poirytowany rzemieślnik.

Rozejrzał się po obozowisku, zobaczył jak obozowy strzelec wyborowy z dumnie wypiętą piersią idzie w stronę upolowanej zwierzyny i z ironią dodał - Tego, że ten jeleń nie jest jedyny w tej okolicy jestem pewien.

Zrezygnowany poszedł usiąść koło barda i rzucił: - Niech ktoś dobije to biedne zwierzę.

Bruno pomógł obrócić Storrenowi jelenia.
- Wielka bestia - mruknał pod nosem - nasze zapasy miewały się lepiej, pomysł z wędzeniem uważam za bardzo dobry.
Bruno przytargał kilka większych kamieni i poustawiał je wokół ognia.
- Rożna może nie mamy ale kamienie potrafią się bardzo dobrze nagrzać i spokojnie możemy upiec sobie naprędce trochę mięsa. - przyjrzał się imponującemu porożu upolowanego zwierza - Czy takie poroże nie jest przypadkiem dosyć cenne? - zapytał kompanów.

- Najlepszym dodatkiem do tego dania byłaby szczypta przypraw - rozmarzył się Bruno - chociaż piwa tez nie odmówie.
Bruno złapał najbliższy kawałek przypieczonej dziczyzny i odgryzł pokaźny kęs soczystego mięsiwa. Chwycił też za beczułkę z piwem podaną mu przez krasnoluda i pociągnął z niej duży haust.
- Mmmmm... Dobre. - mlasknął Bruno. - proponuje niedługo położyć się s powrotem spać, jeszcze kawał nocy przed nami, a dobrze by było spędzić ją na wypoczynku.

Po posiłku i napitku Bruno wrócił do poprzednio przyjętej pozycji horyzontalnej z nabitą rusznicą u boku. Rankiem zebrał swój ekwipunek, amunicję i patrony do rusznicy, zwinął i wytrzepał posłanie.

Ostatnio edytowany przez sunnyendrju (2017-04-26 23:22:11)